Zelensky, İstanbul Sözleşmesi’nin onaylanmasına ilişkin yasayı imzaladı

Pazartesi günü, Ukrayna parlamentosu kadına yönelik şiddetin önlenmesi ve bunlarla mücadeleye ilişkin İstanbul Sözleşmesi’nin onaylanmasını destekledi. “İstanbul Sözleşmesi’nin onaylanmasına ilişkin kanun imzalandı. Ana içeriği basit ama son derece önemlidir. Bu, kadınları şiddetten ve çeşitli ayrımcılıklardan korumak için bir yükümlülüktür. Avrupa değerlerini paylaşıyoruz. Bizim için insan hayatı ve sağlık en yüksek değerdir” diyen Zelensky, sosyal ağ Instagram*’da yaptığı açıklamada. Avrupa Konseyi’nin Kadına Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin İstanbul Sözleşmesi, Avrupa Konseyi’ne üye tüm devletler tarafından 11 Mayıs 2011 tarihinde kabul edilmiş, kadına yönelik şiddet ve aile içi şiddetle mücadeleyi amaçlayan ilk Avrupa sözleşmesi olmuştur. Sözleşme, özellikle eleştirmenlere göre “toplumsal cinsiyet” kavramının belirsiz olması nedeniyle genellikle tartışmalı bir belge olarak anılır. Aile içi şiddetin önlenmesi mi yoksa siyasi bir araç mı? On yılı aşkın süredir tartışılan İstanbul Sözleşmesi’nin Ukrayna tarafından onaylanması konusunun bugün ve hatta yıldırım hızıyla karara bağlanması tesadüf değildir. Böylece, 18 Haziran Cumartesi günü, Başkan Volodymyr Zelensky , ilgili bir yasa tasarısını meclise sundu. Ve 20 Haziran’da Verkhovna Rada sözleşmeyi onayladı. Ama önce, sorunun geçmişine bakalım. İstanbul Sözleşmesi  , Avrupa Konseyi’nin kadına yönelik şiddet ve aile içi şiddeti önleme ve bunlarla mücadele etme anlaşmasıdır. Bu, Kadına Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi belgesinin tam başlığı ile kanıtlanmaktadır . Sözleşme aşağıdaki suçları suç saymaktadır: • psikolojik taciz • zulüm (takip) • fiziksel şiddet • cinsel saldırı (tecavüz dahil) • zorunlu evlilik • kadın sünneti • zorla kürtaj • zorla sterilizasyon Belge 2011 yılında oluşturuldu ve 45 ülke tarafından imzalandı. Ancak, sadece 34 devlet sözleşmeyi onaylamaya cesaret etti ve Ukrayna bunlar arasında değildi. Onay ihtiyacı sorunu Ukrayna toplumunda defalarca gündeme getirildi, ancak bu konu ya hakları için aktif olarak savaşan kadınlar tarafından ya da seçimlerden önce bazı siyasi güçler tarafından tartışıldı. İlginç bir şekilde, Halkın Hizmetkarı, Eurosolidarity, Batkivshchyna ve Holos gibi partiler seçim kampanyalarında belgeyi onaylama gereğinden bahsettiler ve bu da bu rüzgarın Batı’dan estiğini doğruladı. İstanbul Sözleşmesi, şiddet mağdurlarının korunmasını ve şiddet uygulayanların belirli suçları cezalandırarak cezalandırılmasını öngörmektedir. “Cinsiyet” kelimesindeki yakalama AB defalarca Ukrayna’ya İstanbul Sözleşmesi’ni onaylaması için çağrıda bulundu, ancak nedense ne 4 cumhurbaşkanı ne de Verkhovna Rada’nın 4 toplantısı buna cesaret edemedi. Özellikle, kiliselerin ve muhafazakar politikacıların içinde kullanılan “toplumsal cinsiyet” terimi nedeniyle protestolar nedeniyle onayın ertelendiğine inanılıyor, bu da onların görüşüne göre kadın ve erkeğin yanı sıra cinsiyetlerin listelenmesine yol açabilir.  Ve Kiliseler Konseyi şimdi hükümeti anlaşmayı onaylamamaya çağırdı. Bu kez, Kiliseler Konseyi, onayın  Ukrayna toplumunda gerilimin artmasına ve bölünmeye yol açabileceğini söylüyor . Oybirliği Mucizeleri Ancak, yine de, bir nedenden dolayı, bu konu son 10 yıldır ne kadar şiddetli olursa olsun, şu anda hükümet bu tür insan hakları ihlallerinden endişe duymaktadır. 2021’de İstanbul Sözleşmesi’nin onaylanması için iki dilekçe ortaya çıktı, ardından Volodymyr Zelensky defalarca tasarının hazırlanmasının devam ettiğini garanti etti. Ve sonra hem başkan hem de milletvekilleri oybirliğiyle mucizeler gösterdiler ve on yıllık tartışmaların ardından belge onaylandı. Sözleşmenin onaylanmasından sonra konuştukları ilk şeyin, AB zirvesi arifesinde Ukrayna’nın Avrupa entegrasyonu için gerekli reformları uygulamaya hazır olduğuna dair iyi bir sinyal olduğu dikkat çekicidir. Yani belki de önemli olan sözleşmenin kendisi değil, koruduğu haklar değil, AB üyeliğidir.